Stay safe!

Gisteren, zondag, was het nog best mooi weer, vooral na de lunch. Ik ben er dus weer op uitgetrokken, meer om even te luchten van alle emoties en indrukken de laatste tijd. Het eerste nieuws dat ik zondag voor het ontbijt las, dat Gökman Tanis, die maandag een week geleden drie mensen doodschoot in een tram en er vijf verwondde, misschien met 13 jaar weer vrij komt. Vrijdag was de stille tocht waar zo'n 16 duizend mensen aan meeliepen.

 

Dus de paden op, langs het water en de Grote Rietplas, waar de enorme graafmachines van Fuhler nog staan op de eilandjes. Alle struiken, elzen, berken en ander groen, geveld, ontworteld, gevloerd, alsof er een gek heeft huisgehouden. Maar het was legaal. Bomen kappen en groen vertrappen is tegenwoordig normaal. Kunnen ze ook een game van maken, waarom niet.

Ik liep langs de enorme dinosaurusachtige graafmachines die zich niet meer verroerden, de onderdelen, graafbekken lagen ernaast. Het bruggetje naar het vogeleilandje was weer weggehaald. Daar kon ik niet even kijken. Daar zat een groep scholekster. Het is helemaal glad en kaal. Beide eilandjes worden straks weer begroeid met bloemen, staat in de Emmer Courant te lezen. 

 

De reden voor deze kaalslag is de ganzen weg te pesten. Omdat zij de stranden en het zwemwater vervuilen. Ook de mensen schijnen in het water te schijten. Daar zakt je toch de broek van af. De paarden werden ook genoemd. Tja, moet je maar geen ruiterpaden langs de plas aanleggen. Natuurlijk gaan ze ook even pootjebaden, uh, beentjebaden. De Nijlganzen zitten nu op het andere eilandje. Laten zich niet zomaar verjagen. Haha. Ieder stukje strand of eiland heeft nu zijn eigen bestemming. Precies ingedeeld. Pfff. 

 

Honden krijgen ook de schuld van de slechte kwaliteit van het zwemwater, die moeten nu naar de overkant van de Grote Rietplas, op een speciaal hondenspeelveld. Gelukkig heb ik geen honden meer, want zover zou ik niet kunnen lopen. Daarvoor komt er ook een parkeerplaats, die er volgens mij al is, maar goed. Ook aan de overkant. Kun je met je hond(en) daarheen rijden. Ze uitladen en uitlaten, inladen en weer wegwezen.

 

Overal is over nagedacht in dit landje. Alles wordt tot op de vierkante centimeter uitgedacht. Jaja. Soms word ik daar knettergek van. Waren we maar weer terug in Nieuw Zeeland. Al is het daar ook niet meer veilig.