Stay safe!

Het was gisteren de 21ste, woensdag, een rare en drukke dag. Vandaag heb ik me wat rustiger gehouden. Gisterenmiddag uren buiten geweest. Niet dat ik de hele tijd loop, dat lukt me niet, maar wel overal kieken waar ik beestjes zie of vogels, soms planten.

Planten waren met vogels, mijn eerste liefde.

In de morgen naar de KNO arts geweest in ons ziekenhuis. We hebben gelukkig nog een ziekenhuis. Het is een heel fijn ziekenhuis, met overal schilderijen van amateurschilders en schilderessen aan de muren. Niet dat je daar op let, als je ernstig ziek bent, maar toch, het maakt het zo menselijk en warm.

Het is altijd wel een gedoe. Op tijd willen zijn. Te vroeg van huis gaan. Lopen, lopen, over parkeerplaats, door de gangen, aanmelden, zitten en wachten, wachten. Uiteindelijk was ik aan de beurt. De arts klopte al niet. Zijn hoofd klopte niet bij de naam, en dat klopte, omdat hij niet de arts was die op het bordje stond vermeld en op mijn brief. Een Indiaas klinkende naam.

Toen mijn oren uit waren geharkt, wat echt pijn deed, ik kreun niet gauw in het bijzijn van vreemde mannen, maar jeetje, toen het klaar was en het hele verhaal verteld, het plan van aanpak ontvouwd en ik naar buiten kon, bleek hij een tijdelijke arts en ik kan hem dus helemaal niet over 2 maanden weer terugzien, zoals hij zei, snik, hij was zo aardig. Maar goed. De rest van het verhaal klopte ook niet, want de administratief medewerkster zei dat de dokters vaak niet wisten van wachttijden en hoe alles gaat. Pfff. Dus het waren werelden van verschil, de praktijkruimte en bij de balie. 

 

Ik had ook niet verwacht dat hij met het invullen van een lijst zou beginnen, eerste vraag: Wilt u gereanimeerd worden??

 

 

Later moest ik weer terug, omdat de medewerkster ook nog iets over het hoofd had gezien, werd het verhaal weer anders. Nee, u moet een huidtest, dus u hoeft geen bloed te prikken. Oké, stom, ja natuurlijk. Later, o ja, u heeft gelijk, u moet wel bloed prikken vanwege uw medicijn.

 

Had ik speciaal die lijst laten printen bij de apotheek, met 2 medicijnen erop, waarvan ik er 1 slik, maar goed.

Dat ene medicijn hadden ze over het hoofd gezien.

En ondanks al die formulieren die je moet tekenen, gisteren weer. of ze mijn medische gegevens mogen inkijken, ja natuurlijk, had ik al vaker voor getekend, ondanks dat, kon de specialist bepaalde dingen niet zien en weten. Lekker handig.

 

Omdat ik alles wil weten, een hele uitleg, verhaal, over de minister Bruins en teruggefloten en weet ik veel, privacy, haha, Wat is dat?

Nou ja, het kan allemaal handiger hoor.

Als ik het niet tijdig gezien had, had ik de verkeerde test gekregen, op de huid, voor allergie, waar ik al vaker voor getest ben, via het bloed, maar de arts kon dat dus niet zien. Halleluja.

Wat een zootje, ondanks alle goede wil, kunde en computers.

 

Dan had ik het nog eens over moeten doen met een bloedtest. Geen man overboord natuurlijk. Mja.

Ik was na al dat heen en weer geloop, geklets, luisteren, opslaan, begrijpen, teruglopen, eigenlijk doodmoe. 

Maar niets zo geneeskrachtig als de natuur, zo dacht ik. 

Die avond uren aan de foto's gewerkt, de witte kwikstaartjes, die zo vrolijke bij de Rietplas op het gras en langs het water liepen en vlogen.

Daar word ik zo vrolijk van. Heb er op het gras gezeten en gewacht tot ze dichterbij kwamen trippelen.

 

Tja. Onze kleine Stijn krijgt steunschoentjes voor in zijn schoenen. Zijn vandaag aangemeten. Worden in Amerika gemaakt. Hij was zondag bij ons op bezoek met mama en hij wil graag lopen. Kan nu ook de beentjes de beweging laten maken, en oma hem gebogen ondersteunen, hield hem haast niet bij maar mijn rug brak zowat. Ik moest opa snel om hulp roepen.

De kleine is al inmiddels 3,5. Kan al de cijfers, weet alle tv zenders en omroepen uit zijn hoofd. Kan al FOX schrijven. Wordt helemaal lyrisch als hij onze afstandsbediening op de tafel ziet liggen, roept hij Telfort hè, Telfort, ja Telfort en zo door.

Hij is om op te vreten.

 

Wat zou het mooi zijn als hij straks kan lopen...

 

Welterusten.

 

 

Pimpelmees hoog in een larix is iets aan het oppeuzelen.

Koolmees in een larix. Er waren veel vogeltjes hoog in de bomen. Vandaar dat ze niet veel in de tuinen te vinden zijn. In het bos is het toch het fijnst. Het is zeer moeilijk ze daar te pakken te krijgen. Vooral omdat ze hoog zitten en er te weinig licht is. Ik ben al blij als ik ze weet te vinden.

Klein geaderd witje 

in gezelschap van een puntbijvlieg of een bosbijvlieg, in elk geval een bijvlieg. Samen op Canadese guldenroede.

pyjamaschildwants (Graphosoma italicum)

Parelstuifzwam

Kleine vuurvlinder op perzikkruid