Stay safe!

Samenwerken

donderdag 2 april 2020

17:16

Samenwerken, dat doen we goed, al zeg ik het zelf. Hij deed gisteren de ramen aan de buitenkant en ik zou ze aan de binnenkant doen. Ahum, ik was het sowieso helemaal vergeten en ineens was hij al aan de slag gegaan. Oeps.

 

 Hij deed het voortreffelijk. Had zelfs een uitvinding gedaan om de ramen nog meer te laten shinen! Niemand shined meer, tijdens deze coronaellende, maar onze ramen wel. In het pre-coronatijdperk, irriteerde ik me mateloos aan de uitspraak je moet shinen of ik wil shinen. Hou toch eens op met dat 'shinen'! Nou, dat is dus afgelopen.

Raad eens wat ik in het water gedaan heb? Spiritus? Ja, ook, maar wat nog meer? Afwasmiddel? Nee, niet. Glansspoelmiddel! Oooh. Aaah. Ja, natuurlijk, wat goed!

 

Nee hoor, hier wordt niet sarcastisch gedaan. Het was gewoon een lumineus idee en ze zijn stralend schoon. Hij doet gewoon al het huishouden veel beter dan ik. Verdorie.

De ramen aan de buitenkant lappen, kan met de kantelramen veel makkelijker dan met de oude ramen, maar het is zwaar werk met een lange stok om het dichte raam te bereiken vanaf het open gedeelte. Dat wil met mijn spieren niet zo goed meer.

 

Koken doet hij ook al beter dan ik. De vloer heeft hij met de vloerenwisser veel steviger geboend dan ik dat kan.

 

Maar ja. Hij is behalve mijn chauffeur ook nog mijn schoonmaker, als ik er om vraag, kok, klusjesman en helpt nu met tuinieren, verticuteren bijvoorbeeld of de borderranden verplaatsen met de schep.

Waarom is dat nu weer met een 'c'? Het is kut-werk. VertiKuteren.

 

Voor ons was nu een fijne periode aangebroken. Hij taalt niet meer naar zijn oude werk of baas. Soms check ik het even. Hoe zal het nu bij Fokker zijn, zullen ze nog werk hebben? Het zal er toch wel 'gewoon' doorgaan? Geen idee, zegt hij dan. Hij had er geen gedachten over.

 

Alsof het jaren geleden was.

Ik hoop dat het ons straks ook zo zal vergaan als het met corona is gedaan.

Als het voorbij is, dat we er nauwelijks meer aan terugdenken.

Maar dat zal wel niet. De naweeën zullen wel navenant zijn.

 

Wellicht is het januari 2021, dat de wereld weer wat lucht krijgt, ook in economisch opzicht.

 

In elk geval, bij ons gaat het heel goed thuis. Bij Jinek, 1 april, op 1:23:24 te zien, zag ik dat de overheid van Maleisië een vrouwonvriendelijke campagne was gestart om thuis de vrede te bewaren. Vrouwen moeten dan met rare stemmetjes praten en geen sarcastische opmerkingen maken als hij iets vraagt over huishoudelijke taken. Vrouwen moeten zich opmaken en lief zijn, is het devies. Ik maak me anders nooit op, dus als ik dat nu doe dan wordt het zeer lachwekkend, dat is te verwachten. Clown Renée, at your service!

 

Het was een campagne om huiselijk geweld te voorkomen.

Vrouwen moeten niet zeuren en zich mooi en dienstbaar opstellen.

Jaja.

Maar ik kleed me altijd pas laat aan sinds het pensioen. Ook al voor covid-19. Na het ontbijt mijn oefeningen doen boven en eventueel gelijk massage toepassen op spieren die opspelen.

Dat doe ik allemaal in mijn pyjama. Moet ik me nu schamen? Ja, eigenlijk wel, maar nu even niet.

 

Nou zelfs het wasgoed ophangen doet hij beter dan ik. Ik zei, oh je hoeft ze niet allemaal vast de knijpen hoor. Hij hangt alles helemaal uit en zet ieder stuk wasgoed vast met knijpers. Ik hang het altijd dubbelgevouwen oven een spijltje heen, veel makkelijker, maar dan droogt het langzamer en neemt het meer ruimte in. Dus…laatst deed ik het zoals hij het doet. Zijn eerste keer en is nu al de master in the house. Mij best.

 

Tja. Vandaag samen de schuur leeggehaald. Doe ik elke lente. Heb ik de oude tapijten die er liggen gestofzuigd en raggen verwijderd. Dat ging veel makkelijker samen. We dachten nog de kieren dicht te kitten. Na geworsteld te hebben met 3 opgedroogde kitspuiten en het kapot knijpen van een spuithouder, -maar we hadden nog 1 op de zolder, maar die was ook al half kapot-, en die allemaal in de afvalbak te hebben gedonderd, zijn we de boel maar weer gaan terugplaatsen. Wat een boel spul. Wat moet je er mee.

Kan veel in zo'n houten schuurtje.

 

Ook weer voor elkaar.

Gewoon voor elkaar, er voor elkaar zijn.

 

Gisteren heeft onze dochter smoothies bij haar tante gebracht. Zij kan niks anders eten. Haar maag werkt niet goed. Maar ze wil geen hulp van de Holtinger. Dus moeten we haar in de gaten houden. Nou zit ze daar wel, na veel werk onzerzijds om haar daar te krijgen en de oude woning te reinigen, maar het verhaal is nog lang niet af.

 

Zo gaat dat met moeilijke verhalen. Net als corona. Als dat weg is, is het verhaal nog lang niet af.

 

Wel fijn dat we met elkaar kunnen appen, met mijn broer en onze dochter die vlak om de hoek bij haar tante woont. Ik heb zelf liever geen direct contact, na jaren gedoe, sta ik aan de zijlijn en doe wat er gedaan moet worden als ik daarmee mijn broer kan helpen.

 

Ze kan zelf niet naar de winkel. Ze leeft als een kluizenaar, al ver voor corona. Ze heeft wel contacten, maar het liefst met mensen ver weg, die niet op de stoep zullen staan in het post-corona tijdperk.

 

Toch bleef ze wel lang met haar nicht kletsen vanuit haar deuropening, met haar jas open, in de koude wind.

Heb je dat weer. Hopelijk is ze niet ziek geworden. Niet zieker dan ze altijd al is.

 

Voor ons is samenzijn heel gewoon.

Ik moet er niet aan denken eens alleen te zitten. Dat denk ik veel te vaak. Omdat het bijna kantje boord was. Het kan zo maar ineens voorbij zijn. Dus nu, corona of geen corona, probeer ik er elke dag van te genieten.

 

We lachen veel. Ik doe veel rare stemmetjes, omdat ik altijd de clown uithang. Dat is een rare tik. Maar zonder make-up! En meestal al 's ochtends in mijn pyjama.

 

Ach ja. Wat er ook nog gaat gebeuren.

Dit pakt niets en niemand meer van ons af.

 

Ik hoop binnenkort weer echt een blog te schrijven

Op mijn blog website, die pas zijn honderdste bezoeker heeft gehad.

 

Maar ja, alles draait nu om covid-19, wie niet weg is, is gezien.

Maak jouw eigen website met JouwWeb