Stay safe!

Ik ging weer eens op pad, via de gemeentevijver. Wat zien ik?! Een visdiefje! Yes, ze zijn er weer! Het was niet erg zonnig vandaag, maar ik moest er even tussenuit. Morgen is het Koningsdag, wordt er regen verwacht. Mensen worden gewaarschuwd voor onderkoeling. Toe maar weer. Zo lig je in je bikini te bakken en zo moeten de mutsen weer op. Bij ons regent het al. Het regent blauw. Onze blauwe regen is heel fijn voor de vogels, die graag op de stengels zitten te deinen. De mussen vooral. Tijdens de wandeling nog een buizerd gezien. Kamille bloeit, Fluitenkruid. De Gaai bezoekt nu elke morgen wel even de pinda pot. Onze nieuwe stamgast. Het licht was zeer miniem. Maar ja. Altijd een hele toer om zo snel mogelijk bij mijn camera te komen zonder dat de vogel mij ziet. Ze zien iedere beweging. De mussen hebben het nieuwe eekhoornbakje allang gevonden, met de gedroogde meelwormen.

 

Vanwege het visdiefje liep ik door naar de grotere vijver. Daar was familie Grauwe gans. Het is wel vaker zo dat er drie volwassen ganzen zijn met een stoet kleintjes. Driehoeksverhouding. Waarom niet, moet kunnen in 2019.

Ze zijn heel erg alert. Zien alles wat je doet. Gunnen je nog geen 30 meter afstand. Gaan er vandoor zodra je de magische grens hebt overschreden. Afijn. Hier was het rustig met als grootste nieuws dat het opkalefateren van de oude woning van mijn zus afgelopen woensdag beëindigd is. Volbracht, mag ik wel zeggen. Het was een hele zware bevalling. Goed het is voorbij. Ook weer gehad. Weer een hoofdstuk. Mijn zus is onder de pannen in haar aanleunwoning. We worden allemaal ouder. Dat merk je zeker bij het klussen.

 

Had niet gedacht dat dat zo snel zou gaan. Een mensenleven is veel langer dan de meeste dieren- of plantenlevens. Toch is het zo voorbij. Bomen worden tegenwoordig al snel omgekapt. Dat heet duurzaamheid of zo. Zo heb je een aantal lekker dikke Populieren en zo liggen ze  in stukken op de grond. Waarom?? Nou, daarom. Bij de vijver staan een aantal Abelen, al minstens zo oud als wij hier wonen. Ik geloof, ssst, dat ze mogen blijven leven van de mens die zich graag God voelt. 

 

Gelukkig had ik mijn Nordic walking sticks weer bij me. Dacht in aanvang, waarom eigenlijk, voel me goed, weg met die lastige dingen. Maar op de terugweg had ik ze hard nodig. Mijn benen wilden niet meer. Ik liep meer met mijn armen dan met de benen. Vooral de aanhechtingen bij het heupgewricht lijken op de handrem te staan. 600 meter lopen ongeveer. Van de Kleine Rietplas naar huis. Maar ja. Zolang ik lopen kan, gewoon doorgaan!

 

Morgen nog een paar links maken. Ben nu te moe. Welterusten!

 

De kracht van gras. Nog een paar jaar en het asfalt is finaal verbrokkeld.

Fluitenkruid is ook weer volop present.

Jonge eikenblaadjes.

In Nederland is vooral de witte paardenkastanje (Aesculus hippocastanum) te vinden, en in mindere mate de rode paardenkastanje (Aesculus ×carnea). De rode paardenkastanje is ontstaan uit de kruising van de witbloeiende Aesculus hippocastanum met de roodbloeiende Aesculus pavia. De witte paardenkastanje is een brede boom en kan 20 tot 25 m hoog worden. De witte bloemen hebben in het hart een rode vlek en aan de voet van de kroonbladen een geel honingmerk. De rode paardenkastanje kan tot 20 m hoog worden.

Je kan in Nederland geen foto maken waar niet een of meerdere borden opstaan. Deze wegafzetting is ook nog eens totaal overbodig. Met twee borden voor de doven en slechthorenden...en de blinden denk ik. 

Punk paardenbloem

Grijze zandbij. Moet er nog een pagina van maken.

Meidoorn.

Vlieren staan op het punt van bloeien. 

Bezembrem

Nog even en de Lupine strooien hun paars en roze kleuren in de rondte. 

De Blauwe regen in onze tuin. Wel drie keer terug gekapt tot op de grond. Maar het is niet kapot te krijgen. Oude woekeraar.