Yes we can not, het individu is als dat opgejaagde hert

dinsdag 24 november 2020

14:14

Zie ook: Wat Een Dag, WED

Het is helemaal niet zo'n slecht jaar, dit coronajaar. Helemaal niet. We hebben bijvoorbeeld een wastoren gewonnen dit jaar. Voeg maar toe aan de woordenlijst, want deze staat er nog niet bij.

En in elkaar gezet, nou ja, ik niet, hij helemaal in zijn eentje, maar daar heeft hij alle tijd voor nu, reeds, en hij heeft al tig kasten in elkaar geknutseld sinds wij samen zijn, komende februari 49 jaar. In een halve eeuw, reken maar uit hoeveel kasten er door zijn handen zijn gegaan. Niet een van Ikea. Laatst een aantal plus 2 tafels van Jysk. We go totally Danish. 

In 1979, toen hij zijn eerste winkel opende in Aarhus, de op een na grootste stad in Denemarken – de winkel is er nog steeds, overigens – koesterde Larsen heel wat ambities, al had hij nooit verwacht dat zijn bedrijf zo snel zou groeien. Larsen opende met succes diverse vestigingen van JYSK Sengetøjslager (tot 2001 de officiële naam van de winkel) in heel Denemarken. Later stak hij de grens over naar buurland Duitsland, waar hij in 1984 zijn eerste winkel opende.

De groep realiseert een omzet van ongeveer € 3,79 miljard. De groei gebeurt gestaag en beheerst en het bedrijf verschaft werk aan bijna 24.000 werknemers.

Het woord "JYSK" is altijd onderdeel geweest van de bedrijfsnaam, en dat was geen toeval. In het Deens verwijst "JYSK" naar alles wat of – net als Lars Larsen zelf – iedereen die afkomstig is van het schiereiland Jutland. Het woord wordt vaak geassocieerd met

bescheidenheid, degelijkheid en eerlijkheid – drie waarden die Larsen zelf hoog in het vaandel voert. JYSK staat voor betrouwbaarheid, en een deal is een deal.

Maar goed, ik had nog nooit van een wastoren gehoord. Een toren om in te wassen? Zeker eerst de boel de toren in omhoog slepen om ergens bovenin te gaan wassen? Nee dat zal het wel niet zijn. Blijkt dat de kast met een lade en een uitschuifplank nog een heel werk was om te monteren. Eerst moesten we er ruimte voor maken in de badkamer. Wij zijn niet gezegend met een aparte ruimte voor enorme kasten waar je dan je wasmachine, plus droger plus wijnflessen in kwijt kan, wat je wel eens ziet bij Vtwonen op tv.

Elke trap die de lui van VTwonen zien, moet met speciaal trapbeleg ingepakt worden, anders is het geen trap. Mafkezen. Dat kost al zoveel, dat we er een lening voor moeten afsluiten. Trouwens, geef mij maar een zacht stukje tapijt, ja die vreselijke maantjes, op de treden!

Nee, wij hebben een eenvoudige badkamer, wat al een hele vooruitgang is op de badcel die onze ouders in Amsterdam-West hadden. Niet te klein en groot zat. Onze wensen zij niet over de top zoals in die huizenprogramma's, Droomhuis op het Platteland, waar ze met de makelaar zoeken naar huizen, liefst vrijstaand, met een zooi slaapkamers voor als familie en vrienden blijven slapen met elke kamer een 'ensuite', wat in dat geval een badkamer betekent.

Bij mijn moeder betekende de 'suite' de kamer naast de zitkamer, en dat was de eetkamer.

Wij aten in 'de suite'. Maar het was een omgebouwde slaapkamer.

Beide kamers werden gescheiden van elkaar door een drempel met schuifdeur. Later haalde mijn vader de schuifdeuren eruit en maakte een mooie toog. Linoleum in beide kamers, voor het leven. Heeft hem een bom duiten gekost.

De maat van die eetkamer, suite, pardon, was even groot als de 'ensuites' in Engeland op het platteland. Het is er trouwens geheel niet plat. Echt een Nederlands woord. Platteland. Dat bestaat alleen maar hier.

Zoals het afschieten van één dier. Een edelhert die ooit wel eens een auto-ongeluk zou kunnen veroorzaken, daar wordt nu over gebakkeleid, afschieten of verdoven, verhuizen naar de Hoge Veluwe en dan alsnog de kogel geven, door zijn kop!

Zo laag zijn de mensen op plaatsen van macht in dit land gezakt. In een soort mentaal moeras, waarin ze alles helder zien als modder.

Een andere waarheid dringt niet tot de zielloze botte koppen door.

Maar ondanks dat was het toch een goed jaar. Donald Trump die zijn 'marching orders' heeft gekregen. Geveld door Joe Biden, die net iets ouder is, maar een wereld van verschil maakt. Nacht en Dag!

A small step for men a giant leap for the United States of America and the world. Light is on again!

Ik ga er bijna The Star Spangled Banner van zingen

O say can you see, by the dawn's early light

What so proudly we hailed at the twilight's last gleaming?

Whose broad stripes and bright stars through the perilous fight

O'er the ramparts we watched, were so gallantly streaming?

And the rocket's red glare, the bombs bursting in air

Gave proof through the night that our flag was still there

O say does that star-spangled banner yet wave

O'er the land of the free and the home of the brave?

Gisteren, maandag 23 november, toen onze oudste dochter jarig was, alweer 36 geworden, heeft Trump dan toch toegegeven, al gaan de onderzoeken naar zogenaamde mogelijke stembusfraude gewoon door.

Eindelijk is het beslecht. Zo slecht is dat niet. Niet beslecht maar begoed!

Afijn, die wastoren, all along the Wastower, uh watchtower, ik hoor Jimi Hendrix op zijn gitaar tekeer gaan, daar moest eerst van alles voor uit de weg. Kastjes verplaatst, een halve verhuizing.

Eindelijk kwam het ding, nog voor Sinterklaas uit, vanuit Duitsland, wie zoet is en kruiswoordpuzzels maakt, krijgt soms lekkers, en het ding zat in elkaar, rechtop in de wind, in de badkamer bedoel ik en de troepen werden opgehaald om de wasmachine te liften. Hei ho.

Toen zag ik het en ik zag dat het goed was. God zag het ook. Niet meer hoeven bukken, alleen voor de wasmiddelen te pakken dan. Moet je daar weer een plank voor aan de muur monteren, maar dan is die la weer leeg en voor niets. Luxe problemen.

We zijn blij met onze nieuwe badkamer en het genereert weer nieuwe ideeën. Positieve dingen geven energie. Er is ruimte overgelaten aan de muur bij de w.c. om er een steun te plaatsen voor oude/minder valide toiletgangers. Onze andere dochter kwam laatst met een stortvloed van ideeën, zodat haar moeder makkelijker op de toilet zou kunnen plaatsnemen, in de ensuite.

Haha, ik zei, ja maar het gaat nu om het zitten tijdens het poepen! Pijnboompit, pijnboompit, liggend kan je schijten maar het is beter als je zit..(Hans Teeuwen, wel even wakker blijven ja), stuurde ze daar achteraan.

Dat houd ik niet vol met die pijnlijke heup. Daar doe ik, ook al zo'n oudemensenkwaal, daar doe ik sowieso heel lang over, meestal. Aan de ene kant zijn we veel later oud en gepensioneerd, pas bij 67 jaar, aan de andere kant hoor ik nu met 62 al bij de ouderen en kwetsbaren die in de voorste cohorten zitten om straks een vaccin te krijgen.

Ik hoor bij 60+. Dat weet ik, omdat ik een uur moet zoeken voor ik die + gevonden heb op mijn toetsenboord, bijvoorbeeld.

Gisteren was helemaal een heugelijke dag omdat Thierry Baudet ook van het toneel gaat verdwijnen. Onder de vlag van democratie mogen daar figuren rondkruipen in modderige breinen die het nazisme aanhangen. Als hier morgen de nazi vlaggen weer zouden wapperen, dan is daar echt geen democratie meer. Wie weer vermoord gaan worden zijn dan de Joden als eerste. De minder validen als directe tweeden.

En daar is Wilders dan weer vrienden mee. Hoe zullen ze dat in Israël vinden?

Maar hij krijgt daar geen geld meer van geloof ik gelezen te hebben, dus het maakt hem nu niet meer uit.

Maar goed, de stop is uit het onderste prutvat getrokken bij die partij, wellicht dat Joost Eerdmans als partijleider straks er een gedegen partij zonder nonsens van gaat maken. Zoals Jysk, bescheiden, degelijk en eerlijk. Ook al zijn zijn gedachten en ideeën niet de mijne, verre van.

Hij is dan wel een Trump adept, maar ik heb nog vertrouwen in zijn integriteit. Misschien een bezoekje aan een opticien, hij, en ik ook.

Mensen zoeken huizen in the English countryside met eventueel zelfs slaapkamers onder het dak met een 'ensuite' ook op de zolder.

Ik vraag me altijd af, wie al die vermaledijde badkamers gaat schoonmaken? Ik vind twee toiletten in een woning al maximaal handelbaar. Twee badkamers wordt mij echt te gortig. Dus telkens als ik die huizen zie, vaak vrijstaand met vele vierkante meters maaigrond rondom, dan word ik weer verliefd op ons eigen huis. Die Erica van de Meilandjes zou er de lippen bij aflikken, heerlijke meters maaien op zo'n fijn karretje. Dat kan ze dagenlang volhouden. Wie het 'kleine' niet eert...

Onze woning is praktisch, bescheiden, degelijk en eerlijk, niet te klein of te groot, en voorlopig nog goed schoon te houden.

Ik besef wel, elke dag meer, dat er een einde aan zal komen. Dat je huishoudelijke hulp moet krijgen of dat je het om financiële redenen moet verkopen, omdat je alleen bent en versleten. Snik.

Tot nu toe denken wij hier samen te leven en te sterven, tot aan het gaatje te gaan. Al groeit het gras om je oren en kun je het blaffen van de buurhonden niet meer horen, je buurman niet meer zien. 

Woon je op het platteland, in de English countrysite, tussen glooiende heuvels, zonder je maatje, dan zit je daar weg te glooien, te plooien, te rimpelen in je dooie eentje. Nee, niks voor mij.

Wat was er nog meer mooi dit jaar? Even niet denkend aan sterfgevallen in de familie. Die ontwijken we de laatste jaren bijna nooit. Komt er elk jaar wel een, een uitvaart. 

Ja, dat het vuurwerk een keer niet mag! Geweldig. Maar zal het rustig en stil blijven? Dat zal wel niet. Uit nijd wordt er al van alles her en der in de hens (Ook toevoegen aan het woordenboek. Hens = Amsterdams voor 'in de fik') gestoken door ontevreden en coronagefrustreerde jongeren. Geweldig, coronagefrustreerden stond al in het woordenboek.

Wat wel prachtig is, dat de heren politici en de heren van de belastingdienst onder een vergrootglas liggen over hun doen en laten wat betreft de toeslagaffaire. Dit is het jaar onzes heren....2020, de beuk d'r in!

In deze tijd, dat iedereen elkaar weet te vinden, waar dan ook, hoe dan ook, via e-mail, internetplatforms, fora, of lijfelijk met tractoren naar het Binnenhof. In deze tijd dat er boeren voor de deur van Rob Jetten stonden om hem iets aan te bieden zogenaamd. In deze tijd dat iedereen elkaar overal de maat neemt, uitscheldt, bedreigt, in deze tijd dat niemand meer onzichtbaar is, weten de heren van de Belastingdienst, die zich zogezegd zorgen maakten over mensen, van vlees en bloed, vaders, moeder en hun kinderen, geboren of nog ongeboren, in deze tijd weten die heren de andere dienst, die van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, niet te vinden!

Asjemenou! Niet door middel van een kaartje, een brief, een e-mail, een postduif een tamtam, of via de krant, zeg krant, weten jullie dat wij mensen kapot moeten maken van SZW, die onder leiding staat(nu stond) van Lodewijk Asscher, wie kent hem niet? Hij is de zwarte piet. Hij mag ook de ezel zijn dit jaar, samen met Flappie.

Voormalig minister Lodewijk Asscher (Sociale Zaken) heeft signalen gemist dat de toeslagenregels hard konden uitpakken voor ouders die kinderopvangtoeslag ontvingen. “Ik heb niet doorgehad dat er zoveel onrecht en leed onder lag”, erkent hij. “Daar had ik wel achter kunnen komen als ik had doorgevraagd.”

Als minister was Asscher verantwoordelijk voor de regels rond de kinderopvangtoeslag. Uit documenten die de afgelopen tijd naar boven kwamen, bleek ook dat aan Asscher werd gevraagd of deze wet in stand moest worden gehouden. Net als voormalig staatssecretaris Eric Wiebes (Belastingdienst) zag Asscher daar geen roep in om de regels los te laten, maar juist om ze aan te scherpen.

Uit: Trouw, 23 november 2020

Ook Lodewijk liep tegen dat zelfde probleem aan. Hij had de mensen, die mentaal gemarteld werden, niet gehoord, niet gezien, Ich Habe es nicht Ge-fucking-WuSt! Bescheiden, degelijke, eerlijke, hardwerkende mensen.

Woest word ik daar van. Maar de onderste steen zal boven komen, heb ik Rutte Niet horen zeggen, ik hoor het hem nog Niet zeggen! De onderste steen zal boven komen.

Afijn, er wordt aan gewerkt, door doodeerlijke, heerlijke mensen, met gouden hart en Ausdauer als Terriërs.

Pieter Omtzigt en Renske Leijten houden zicht op de modderpoelen, hij gaat tot op de bodem. Doet me denken aan de reclame voor dat wasmiddel met een wit mannetje erbij die alles door en door schoon maakte. De tv reclame is allicht ter ziele. Zit ik hier als een gek te zoeken op internet naar een of andere maffe reclamespot. Het moet niet gekker worden.

Dit mag nooit meer gebeuren, zeiden we, zeiden we toen, 75 jaar geleden, dat zeiden jaren later nog, over 75 jaar geleden, dit mag nooit meer gebeuren dat mensen zo hebben geleden van een regime.

Yes we can, yes we can net als toen, de medemens kapot maken. We hebben veel geleerd van een naziregime. Kurken in je oren, kun je niks horen, uitroeien die hap! Macht nichts ja!

Toch een goed jaar, er komt misschien eindelijke statiegeld op blikjes. Op de verrotte blikjes die ik bij balen uit het bos heb gevist, daar mag ik straks mee naar het stortbordes rijden op mijn scootmobiel. Die paar blikjes die ik gebruik, moeten straks ook ongeschonden mee, met het glas, en plastic, kranten, soms denk ik, ik smijt mijzelf er maar achteraan.

In deze wereld wil ik helemaal niet leven. Dat we blij zijn met statiegeld op blikjes!

Dat we niet meer blij zijn met 'slechts' die ene badkamer of dat ene huis. Of een klein lapje tuin.

Dat we alsmaar meer willen en alleen aan onze eigen macht en ons eigen smachten belang hechten. Dat de rest, de anderen, slechts restafval zijn, niet goed genoeg om onze schoenen te poetsen.

Dat we andermans lijden niet meer horen, niet meer zien. Dat we alleen maar kunnen zwijgen.

Laat al diegene rondkruipen in hun eigen modder en laten ze zich niet weer verkiesbaar stellen voor de een of andere 'sociale' partij met de mond vol modderige, slijmerige praatjes. hè Lo. 

Laat die gene zich goed in de spiegel aankijken en zich terugtrekken, ergens waar hij niet meer gezien wordt door het volk. Ook gij Brutus. Sie sollte es haben gewusst!

O ja, het mooiste van dit jaar is dat er met man en macht meerdere vaccins tegen Covid-19 gevonden is. Een wereldwijde klus geklaard. Ja, we kunnen wel samen iets bereiken. Als we willen. En meestal, als er iets te halen valt, te verdienen. 

En dat mijn man zijn eerste jaar pensioen heeft genoten van alles dat hij had willen doen.

Hij zei: Ik had er veel eerder aan moeten beginnen hahaha!

Ja, dat had hij gemoeten, eigenlijk, maar het regime dwingt iedereen tot langer doorwerken, ook al ga je er aan kapot. Het scheelde voor hem en mij en zijn kinderen en kleinkinderen een haar. 2016. Nog maar vier jaar geleden.

Het regime heeft geen gevoel voor het individu. Op geen enkele laag van de overheid.

Het individu is als dat opgejaagde hert.

Daar moet een kogel in.

All Along The Watchtower