Stay safe!

Het zou in het noorden gaan regenen, terwijl het in het zuiden zonnig zou zijn. Dat stemde mij de gisterenavond niet vrolijk. Maar toen de dag was aangebroken, zag het er gunstig uit. Er was zowaar een zonnetje. Niet te warm in ieder geval. Lekker wandelweer dus, eropuit! Geen druppel regen gezien. Het weer voorspellen kunnen ze ook al niet meer. Nooit naar luisteren, gewoon zelf kijken hoe het ervoor staat. 

 

Vandaag mijn eerste heggenmus gezien in mijn leven en rustig kunnen kieken. Hij floot uit volle borst op de top van kort afgezaagde struiken. Nu eens niet hoog in de boom. De Here zij gelooft en  geprezen, als ik gelovig was.

 

Ik geloof wel, een heleboel, ik geloof in Moeder Natuur, dat we leven om te leven, niet meer en niet minder. Dat we blij moeten zijn dat we kunnen lopen, als we kunnen lopen, met benen die het doen, dat we kunnen zingen, als we kunnen zingen, dat we in een vrij land leven, als we in een vrij land leven, waar we zelf mogen beslissen hoeveel kinderen we nemen, als we kinderen kunnen krijgen. Dat we hier geen verwoestende cyclonen hebben. Dat we een huis hebben, een veilige plek om ons moede lijf neer te vleien, als we een huis hebben. Dat we hier beschermd worden door de overheid. Dat we bijna elk jaar mogen stemmen, als het ons niet bevalt. Gemeentelijk, Provinciaal, Europees, waterschappen, pfff. Het houdt niet op.  Dat we ons zelf verkiesbaar kunnen stellen, als we het allemaal beter denken te weten.

 

Maar dat er van die randdebielen zijn die het in hun idiote kop halen mensen te gaan bedreigen, als het niet zint, zoals windmolens, of een politicus, of zomaar iemand die toevallig Joods is van afkomst, of homo, dat is het summum van leegheid en vooral, lafheid. Dan heb je wel een klap van een molen opgelopen.

 

Daarbij ondermijnen zulke gekken onze democratie. Waarin je alles mag zeggen, maar je moet een ander niet gaan bedreigen. Straks is er geen politicus, geen burgemeester, geen beleidsmaker meer over omdat gevaarlijke gekken de macht hebben en niemand meer durft. Een soort Mad Max Beyond Thunderdome- wereld. Is dat wat we willen? Is dat waar we naar toe gaan, of al in leven?

 

Deze maand, maart, dat is voor mij altijd het begin van het nieuwe jaar, nadat we de belastingen gedaan hebben. Zo van, klaar, opgeruimd staat netjes. Ramen lappen, laat de lente maar komen.

Het nieuwe jaar is wel eens erger begonnen, zoals januari 2016, bijna mijn man dood, tegelijk bijna een kleinzoon dood, bijna, daarom wil ik niet meer in januari beginnen, maar Maart blijkt niet veel beter. Overstromingen in Mozambique, Zimbabwe, Malawi door cycloon Idai, 14 maart.  

Officieel dodental ligt op 686

3,15 miljoen mensen getroffen

UNICEF: Kwart miljoen kinderen alleen al in Mozambique hebben dringend hulp nodig

Rode Kruis: 483.000 ontheemd door Idai

Cholera uitgebroken in Mozambique , mensen die het minst hadden, zijn alles kwijt.

 

Overstroming in Iran, 24 maart. Terrorisme in Christchurch, 15 maart, 50 doden in 2 moskeeën. De meeste slachtoffers waren oorspronkelijk afkomstig uit Afghanistan, India, Pakistan en Somalië. Velen van hen waren hun thuisland ontvlucht om een beter bestaan te zoeken in Nieuw-Zeeland.

Nieuw-Zeeland was ons tweede thuis, waar je veilig was voor de grote boze buitenwereld. In de jaren ’80 van afgelopen eeuw, voor de algehele intrede van internet, kwam daar niet veel  nieuws binnen over de rest van de wereld, behalve over Australië. Er was wel nieuws, maar als je geen tijd had voor het journaal wist je niks. De radio speelde vaak golden oldies, zodat ik me daar in een soort tijdcapsule voelde leven. En me een beetje voelde doodgaan.  Daarom zijn we teruggegaan. Vooral toen onze oudste geboren werd. Geen face-timen, whatsappen, sms-en met het thuisfront. Niks. Op een eiland. Ik werd depressief, dus zei mijn GP, ga terug naar Nederland. Aldus geschiedde.

 

En de schietpartij in Utrecht, 18 maart. Nog zo’n gek, die het één en ander dwars zat, dus schiet iedereen maar overhoop! Gelukkig zit hij nu echt vast, hoewel dat misschien maar 13 jaar gaat duren, las ik ergens. Onze lieve Stijn kan wellicht nooit lopen en zo’n idioot loopt een plein op, een tram binnen en  schiet mensen overhoop. Hoe bestaat het. Waar is die God dan? Drie doden en negen gewonden. Waarvoor? Wat moeten we 4 mei gaan herdenken? Wat? Er is zoveel!

 

Brexit vertwijfeling en chaos in het Verenigd Koninkrijk. Vanavond een historische stemming over de Brexit opties.

“Motie O: Als er geen uittredingsakkoord komt, moet er een 'bevriezingsakkoord' met de EU worden bereikt om tijd voor onderhandelingen over een handelsakkoord te scheppen. “

Asjemenou. Wie begrijpt nog waar ze mee bezig zijn? Ik niet in ieder geval. Ik begrijp die heggenmus, die zat te kwinkeleren, en af en toe de oogjes toekneep, hij was een beetje moe van dit lentegedoe. Dat begrijp ik. Vervolgens zong hij weer door, uit volle mussenborst. Omdat het moest!

Zo verenigd zijn die Britten niet meer. Zo was alles nog rustig en zo kreeg mijn zus een aanleunwoning en begon het hele feest wat een gebed zonder eind lijkt. Zou vandaag eindelijk de inspectie komen, ken je die grap, ze kwamen niet. Weer uitgesteld, andere eigenaar die de boel gaat renoveren. We krijgen het nog te horen.

We weten nog altijd niet wat ons te wachten staat. Maandag komt dan wel Buurtsupport helpen met de oude katten-ren van onze zus af te breken in de achtertuin. Het ding is doorwoekerd door klimop, die het daar goed naar de zin heeft. En hoe! Onze klimop, of tenminste, die van de buren, die ons gedeelde hek bi j elkaar houdt tijdens alle rukwinden, heeft nog nauwelijks bessen, terwijl die van mijn zus vol staat met vette zwart glanzende bessen. Een waar vogel- en insectenparadijs. Het huis bevatte  ook een indrukwekkende verzameling spinnen rag.

 

Haar katten zijn allang ter ziele. De tuin staat vol met onuitroeibare bamboe, dat aan is komen ‘lopen’. Dat wil in geen 1000 jaar dood.

 

Onkruid moet je koesteren, maar niet alle onkruid! Pas op met woekeraars! Mijn zus kwam liever niet buiten, de laatste jaren, toen ze geen hondjes meer had. Als ik iets in de tuin zie wat lijkt op een jonge berk of bamboe, trek ik het er gelijk uit. Als je lang wacht dan wordt het moeilijk. Ik kan dat gelukkig nog. Maar zij liet alles groeien waar het terecht kwam. En nu hebben we een probleem. Zij niet. Ze was haar nieuwe huissleutels de eerste dag al kwijt. Nieuwe ID, foetsie, en het zat nog wel in een tasje om haar nek. Een leeg blikje bier vond mijn broer in haar magnetron in de nieuwe woning. Zij is in gevecht met de ouderdom, de lichamelijke afbraak, het laatste stukje van dit leven. Gelukkig heeft ze weer internet en een kennis in Amerika.

 

Mijn broer heeft al eens geprobeerd de kluiten bamboe uit te graven, maar dat is schier ondoenlijk.

Ik haat Roundup en al dat gif, maar ik begin nu toch te denk, pleur er een emmer gif overheen.

Niet goed natuurlijk. Niet natuurlijk. Affikken, de hele zwik. Ach nee. Het zal goed komen. Als je nergens in gelooft, kun je niet denken, God zal het fiksen, God is nabij.  God stuur een fikkie in een bamboe bossie! Heel even maar. Please!

 

Dat kunnen de volwassenen en kinderen in Mozambique best geloven, we kunnen alles geloven, als we het willen, maar terwijl je met je baby in de natte prut zit dood te hongeren…wat is er nog te geloven?

Hooguit in de goedheid en het erbarmen van de mens, dat ze geld storten, dat het geld ook aankomt, voor je dood bent met je kinderen. Allemaal zaken waar je in moet blijven geloven, hopen.

 

Vertrouwen hebben dat een kind eens kan lopen, als alle andere kinderen, zonder zo’n looprekje voor oude mensen. Hij hoeft nog niet eens een voetballer te worden, please!

 

Enige goede bericht was tot nu toe dat IS verslagen is, 23 maart, in het laatste bolwerk Baghuz. En dat Stijn bij kinderdagcentrum de Vuurtoren terecht kan, tot zijn 18de als het moet. Best een geruststelling. Veilig en geborgen. Maar goed...

Het kan nog uitlopers hebben, het is nooit geheel uitgeroeid met wortel en tak, als bamboe, het is niet uit de grond te graven wellicht. Maar toch.

Velen geloven niet dat dit het einde is van IS. Maar ik wil dat graag wel geloven. Nazisme is ook nooit helemaal uitgeroeid. Toch vieren wij het einde van 5 jaar onderdrukking en industriële vernietiging van onschuldige mensen door de nazi’s.  

Net als het einde van  Ceaușescu in 1989 in Roemenië. Toen geloofde ook niemand dat dit goed was voor dat land. Mensen klonken cynisch in mijn omgeving. Niemand was echt blij. Maar op die manier kunnen we nooit ergens meer blij om zijn. Ook niet straks, 5 mei. Want wat vieren we dan? Waarvoor hangen we dan de vlag weer uit? Terwijl er nog zoveel rotzooi en ellende is in de wereld. Het houdt nooit op. Niet vanzelf. Ja. voor Stijn hang ik de vlag uit...en alle kinderen door iets vreselijks getroffen...

Mozambique, Giro 7244

 

Dank voor uw aandacht.

 

 

Lupine komt op en Kleine Veldkers is er al.

De kleine veldkers (Cardamine hirsuta) is een 7-30 cm hoge, eenjarige plant uit de kruisbloemenfamilie(Brassicaceae). De planten zijn meestal groen, maar kunnen ook paars gekleurd zijn.

Verdwaalde narcis aan de waterkant. Veel leuker dan in de kuddes narcissen. 

Sperwer.

Bonnie, een hybride gans. 

Bonnie, met Clyde in haar kielzog. Watch my back! Yes dear, I'm here!

Clyde jaagt de overige ganzen op stang. Bonnie kijkt toe.