Stay safe!

De gewone dotterbloem (Caltha palustris subsp. palustris) is een vaste plant uit de ranonkelfamilie (Ranunculaceae). De bloem ontleende zijn naam aan het Duitse 'Dotter' en het etymologisch verwante Middelnederlandse 'doder' (dodre) wat ‘dooier’ betekent, daarmee verwijzend naar zijn gele kleur.

Landkaartje op het Fluitekruid.

De egelantier (Rosa rubiginosa) is een van nature in de Benelux voorkomende roos. De soort komt van nature voor in Europa, de Kaukasus en Noordwest-Afrika en is van daaruit verder verspreid naar Australië, Nieuw-Zeeland, Noord- en Zuid-Amerika en mogelijk ook naar Zuid-Afrika. De egelantier staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als algemeen voorkomend en stabiel of toegenomen. 

Echte kamille (Matricaria chamomilla) is een plant uit de composietenfamilie (Asteraceae). De soort komt overal in Europa voor en wordt op grote schaal geteeld in Hongarije en Oost-Europa. De botanische naamMatricaria is afgeleid van de Latijnse woorden "mater" wat moeder en "caria" wat zorg betekent. "Chamai" betekent grond en "millon" appel.

Havikskruid verdwaald tussen de struikheide. Zo kan een mens zich wel eens voelen...

Jimi Hendrix: ...sometimes I feel totally lost... Bosmuur. 

Koninginnenkruid trekt zich nergens van aan en als ze er is, staat ze fier rechtop, langs het water of uitstekend boven een ruig veldje met heide, bramen, bezocht door distelvlinder en andere onderdanen. 

Boterblommen zijn leuke plantjes, maar als je er vanaf wilt....planten zijn gewoon sterker dan mensen. 

Als het Fluitekruid weer bloeit, is mijn zus verhuisd naar haar aanleunwoning, zijn we voorbij de hel van het opknappen van haar oude huurwoning, die in 40 jaar niet bijgehouden is, want ze is een Paradijsvogel, verbannen in haar hoofd tot leven in duisternis zonder mensen. Als het Fluitekruid weer bloeit, dan is de belasting weer gedaan, pfff, weer vanaf voor een jaar. Als het Fluitekruid weer bloeit dan is het echte lente, schijnt de zon en vier ik pas het nieuwe jaar. Beter laat dan nooit. Als het Fluitekruid weer bloeit zijn we weer een maand dichter bij het pensioen. Dichter bij de vrijheid, en de dood. Such is life. 

Het akkervergeet-mij-nietje (Myosotis arvensis) is een in België en Nederland algemeen voorkomende, tot 60 cm hoge plant uit de ruwbladigenfamilie (Boraginaceae). Het werd vroeger "middelst vergeet-mij-nietje" genoemd.

Misschien ben ik net als het vergeet-me-nietje, de reden van dit project, voor onze kleinkinderen, en anderen, om de natuur te laten zien, door mijn ogen. Vergeet niet de natuur lief te hebben, want zij is het enige ware in de wereld. We zijn allemaal slechts doorgeefluiken en als we dat vol overgave doen, de liefde voor en het besef van moeder natuur doorgeven, dan heb je het hoogste bereikt in dit leven. 

Adderwortel bezocht door de rups van waarschijnlijk een Hyena, de vlinder dan. Heb er niet zo'n verstand van, van rupsen. 

Lupine (Lupinus) is een geslacht uit de vlinderbloemenfamilie (Fabaceae). Het geslacht telt zo'n 200 soorten[1]en kent vele hybriden en cultivars. In Noordwest-Europa komt alleen de vaste lupine (Lupinus polyphyllus) in het wild voor. Deze soort is in de 19e eeuw uit Noord-Amerika ingevoerd.

Beetje een stijve harkerige plant, eet als het ware uit je hand, uit de grond dan, zure grond. Soort Marianne Thieme onder de wilde planten. Zeer sterk, kleurrijk, onmatig, tikje zurig, graag in de belangstelling en niet echt swingend. Gooi je haar los, maak me gek, denk ik dan. Fijne partij, Partij voor de Dieren. Ben er lid van geweest ook nog. Maar ja. Soms komt het mij nogal sektarisch over. Nu bleek laatst dat niet 95% van de achterban veganist is maar 'slechts' 20%, dat valt me dan weer mee. Heb het gevoel dat je er als beperkt vleeseter niks te zoeken hebt. Zodoende. Nou moet je wel leven wat je preekt, maar toch. Ben ik van de partij losgeschoten. Natuurlijk is de natuur in Nederland geen stand-alone- postzegel- stukje- aarde. Je moet de natuur in zijn grotere geheel bekijken. PvdD gaat dan ook globaal de boer op. Nou ja, niet dat ze zo dol zijn op boeren...Bij wijze van spreken. Toch lijkt het mij veel te ambitieus, een soort pan-partij. Vleesloze pan-partij. De idealen wereldbreed uitrollen, komt mij toch wat over de top over. Soort religie. Ik haat religies. Wereldveroveraars. Sorry. Krijg ik bultjes van. Overdreven idealisme, zoals de halve politieke wereld nu lijkt aan te hangen, klimaatfanaten, van 0 - 100 wegstuivend, uch, wat een stof. Ik laat alles gewoon neerdwarrelen, want meer kan ik niet. Ja, geen elektriciteit meer verspillen, geen internet meer, in een fietsenstalling gaan leven, of in een grot in de Himalaya. Zoiets. Op de hei lopen jagers de wolven overhoop te schieten, alle 2,5 wolven, dus daar ga ik niet zitten. Dank je de koekoek. 

Vlier (Sambucus) is een geslacht van snelgroeiende heesters of kleine bomen. In de lente dragen ze tuilen van witte of crèmekleurige bloemen, gevolgd door kleine rode, blauwachtige of zwarte vruchten. Ook komt er een vlier met paars blad en roze bloemen voor.

De bessen zijn een belangrijke bron van voedsel voor veel vogels. De vlier is de favoriete gastheer van het judasoor. De vlier is waardplant voor de schemerbladroller, gewone coronamot en grijze kruidenmot, dat zijn microvlinders.

Tot het geslacht paardenkastanje (Aesculus) behoren ruim twintig soorten. De paardenkastanje komt op het Noordelijk halfrond voor, voornamelijk in Noord-AmerikaZuidoost-Europa (Albanië en Griekenland), de HimalayaChina en Japan. De paardenkastanje is een kensoort voor het onderverbond Ulmenion carpinifoliae van het verbond van els en gewone vogelkers (Alno-padion). Het hout van de paardenkastanje is licht en niet duurzaam. Het doet denken aan het hout van de wilg en de populier.

 

Het licht en donkerspel vind ik zo mooi, vooral in het echt. Dat probeer je dan te vangen. Is maar gedeeltelijk gelukt.

Riet is de plek voor Waterjuffers, maar ze zijn ook op heel veel plekken verderop te vinden, tussen de begroeiing, op de boombladeren, op de gekste plekken eigenlijk. Libellen idem. Vooral de Paardenbijter heb ik geregeld aan een boomblad bengelend aangetroffen. Dus de kunst is om zowel hoog als laag te kijken. En om je heen. Kijken is het allerbelangrijkste, maar dat kan niet zonder een gevoel van liefde en bewondering voor de natuur. 

Witte Kornoelje, Cornus Alba.

De hondsroos (Rosa canina) is een in de Benelux van nature voorkomende roos. De struik komt van nature voor in Europa, Noordwest-Afrika en West-Azië. In Noord-Amerika is de plant geïntroduceerd. De soort staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als een soort die in Nederland algemeen voorkomt en stabiel of toegenomen is. 

Smalle Weegbree. De meeste wilde planten heb ik geleerd van wijlen mijn vader. Een introverte perfectionist, sociaal werker, met een stille liefde voor natuur. Dat kwam vooral tot uiting in zijn mini tuintje in Amsterdam-West, 2x5 m, in de schotelantennewijk. Toen hadden we er nog amper auto's. De groenteman was vervangen door een martial arts shop, wat nu wellicht ook al weer op de fles is. We kwamen er met de kinderen een kijkje nemen, in de speeltuin achter de flats, de benauwde straat, dat ik daar ben opgegroeid. Hoe bestaat het. Nu woon ik in mijn droomprovincie, Drenthe, waar ik als kind op vakantie ging met broer, zus, onze ouders en een huurauto. De provincie waar ik van droomde om te wonen, maar ik dacht toen dat dat voor mij niet weggelegd zou zijn. Nou, ik had het gelukkig weer eens mis! Via Keulen/ Parijs, Nieuw-Zeeland, zijn we er neergestreken, eindelijk.

Drenthe is de mooiste provincie en een stugge provincie, maar als je een bijt in het ijs gehakt hebt, na 20 jaar, dan zit je goed haha. Bedankt voor uw belangstelling en fijne dan!

Het lievelingsboompje van wijlen mijn moeder. Het krentenboompje. Als die bloeit, gaan we de goede kant op. Haar favoriete gezegde was:

Je kunt de richting van de wind niet veranderen, maar wel de stand van de zeilen.