De moeraseik (Quercus palustris), niet te verwarren met veeneik, is een eenhuizige boom uit de napjesdragersfamilie (Fagaceae).
De plant komt van nature voor in de rivierdalen in het noordoosten van de Verenigde Staten en bereikt daar een hoogte van 25 m. Op de boom komen mannelijke en vrouwelijke bloemen apart voor. De boom wordt sinds het einde van de achttiende eeuw in Europa aangeplant. Hij wordt in Nederland tamelijk veel aangeplant langs straten en in parken en plantsoenen binnen de bebouwde kom. De boom is ongeschikt voor kalkrijke gronden en in tegenstelling tot wat de naam zou doen vermoeden is de boom minder geschikt voor natte, moerasachtige gronden. De boom kan echter wel korte tijd tegen overstromingen. De bladeren hebben een opvallend dieprode herfstkleur. De kwaliteit van het hout is minder in vergelijking met dat van de andere eikensoorten.
Deze moeraseik kwam ik tegen bij de kleine overloopvijver/visvijver bij ons huis in de buurt, waar ik hem nog nooit eerder gezien heb. Ik wilde eerst doorlopen, het was duidelijk een soort eik, maar gelijk al fotograferen bij de eerste de beste boom, zeg maar...Lijkt wel wat op de Am. eik,...nee, is het niet, maar mijn voeten wilden terug, dus nou ja, gekiekt, om thuis uit te zoeken. Via Google lens kwam ik uit op moeraseik, die volgens wiki. niet van natte moerasachtige gronden zou houden. Terwijl ze van oorsprong in rivierdalen voorkomen, waar het, lijkt mij ook niet van de droge is. Eerder van de natte.
Ik weet het niet, maar hij lijkt er heel erg op, het blad dan. Het is nog een jonkie.
Hopelijk gaan ze hem niet verwijderen, zoals ze met al die Amerikaanse eiken gaan doen in de Loosdrechtse en Drunense duinen.
Maar 25 meter boom, bij dat kleine vijvertje....als ie omvalt ligt hij dwars over de weg.
Zover is het nu nog lang niet. Ik hoop dat dit fraaie boompje mijn tijd zal duren.
Dit stel gewone oeverlibel, kwam, na mijn ontmoeting met de moeraseik, voor mijn voeten landen op het hangbruggetje. Ik stond zo stil mogelijk, the eagle had landed. Ze zijn zo klein eigenlijk, zelfs met z'n tweeën, zo op de grote mensen brug. Je zou zo op ze stappen, al zijn ze zelfs parend heel snel met wegvliegen. Niet alleen voor mensen maar ook voor hun eigen soort. Libellen pesten elkaar graag, vooral waterjuffers duiken vaak op een parend paartje. Ook die waren er weer op deze prachtige zonnige zondag.
Nog wel erg weinig en vooral wat vlinders betreft was het huilen met de pet op.
Die heb ik sowieso op, om een beetje in de omgeving op te gaan. Maar goed, dat terzijde.
Twee mannetjes roodoogjuffer en een vrouwtje. De voorste man is gewoon aan het party crashen. De middelste man lijkt niet echt in zijn nopjes.Three is a crowd.
Nu wordt het toch echt te gortig! Een andere soort bemoeit zich er tegenaan.
Foto hieronder, het voorste mannetje lijkt de eitjes-afzetten-houding aan te nemen, maar dat weet ik allemaal niet. Ze willen in elk geval allemaal paren, dat is zeker. Allemaal de schuld van dat heerlijke zonnetje, na wat koude weken. Is het toch nog zomer geworden, precies op tijd, volgens de astronomische klok. Daar houd ik me altijd aan, zal de leeftijd wezen.
Paren in spiegelbeeld.
Breedscheenjuffers
Volgens mij en Google lens, is dit een koevinkje. Echter de stippen verwarren mij. " Op de onderkant van de voorvleugel bevinden zich drie en op de onderkant van de achtervleugel vijf grote, witgekernde en geelgeringde oogvlekken." De Vlinderstichting
Ik zie 6 stippen op de onderkant van de achtervleugel, en 1 stip op de onderkant van de voorvleugel.
Afijn, dit was de enige vlinder die ik zag vliegen, Oké, ook nog 1 witje.
Mooi hoor, die bramenbloemen, maar de plant....is een monster. Mateloos, net als de meeldraden van de bloem.
Mevrouw merel hard bezig de groentetuintjes om te spitten. Dan even de vliezen voor de ogen.
Malva van de tuintjes waar ik graag doorheen wandel. Rust, vogels, bloemen, wat wil een mens nog meer.
Ik vraag me vaak af wat er in zo'n vogelkoppie omgaat. Ze zwemmen bijvoorbeeld doelgericht een kant op om vervolgens net zo overtuigd de andere kant op te zwemmen. Zoals de rekruten van de PVV. Ik denk niet dat er al teveel in omgaat. Impulsen.
Meerkoeten lijken altijd druk.
Grauwe ganzen familie. Er blijft er altijd wel eentje achter. Het is nog net geen elftal
En er is altijd een geboren leider. Helaas moet ons kabinet dat de komende ...tijd, ontberen. Dag ganzen, doe geen domme dingen.
Nijlgans met jongen, in een zee van weegbree
Nog geen zorgen, gewoon lekker eten tot je moe wordt
Nijlganzen passen beter op hun kroost dan dat mensen doen. Mensen laten hun kinderen op straat spelen, waar het regelmatig maar net goed gaat, en ze laten hun kinderen de voetbal in alle tuinen schoppen, kan niet schelen wie daar last van heeft. Ouders interesseert het doorgaans geen malle moer wat hun koters uitspoken, als zij er maar geen last van hebben.
En dan maar bang zijn voor buitenlanders. Zo de waard is, vertrouwt hij zijn gasten. Ook al zijn het meestal geen gasten maar Nederlanders.
Niks ontgaat haar. Zelfs een meerkoet werd even gewaarschuwd. Maar die begreep dat wel. Vogels zijn wijzer dan mensen.
Het verbaast me altijd om de meerkoet op land te zien lopen. In het water zien ze er heel bescheiden uit, al doen ze niet altijd onbescheiden, ze kunnen agressief zijn, agressiever wil ik beweren dan de 'beruchte' nijlganzen. De enorme poten komen tevoorschijn, en het forse lichaam. Deze werd in de gaten gehouden door moeder nijlgans die ook even naar de voorbijganger uithaalde. De meerkoet was niet erg onder de indruk, maar toch, ze was gewaarschuwd.
Atalanta, op de welig tierende brandnetels, samen met een witje de enige vlinders die dag die ik ben tegengekomen. Klik hier voor meer en mooiere foto's van de Atalanta.
Aziatische Lieveheersbeestje, Harmonia axydiris, meer lhb, klik hier
"Het Aziatische lieveheersbeestje (Harmonia axydiris) komt oorspronkelijk in Europa niet voor, maar is ingevoerd vor bestrijding van luizenplagen. Omdat het isect eerst geen natuurlijke vijanden had kon het zich behoorlijk snel verspreiden. Het Aziatische lhb vormt een bedreiging voor het inheemse lhb, maar kan ook problemen oplveren voor de fruitteelt en veroozaakt allergische reacties bij de mens." Uit Nature Today
De hazelaar (Corylus avellana) is een in West-Europa inheemse struik uit de berkenfamilie (Betulaceae). De vrucht van de hazelaar is de hazelnoot, waarvan de kern eetbaar is. Bomen en struiken
Maak jouw eigen website met JouwWeb