Even geen politiek vandaag. Als het toch geen 1 april grap was van FvD met hun meldpunt, is dit land net zo verrot tot in de wortels, als onze Lijsterbes.

Het speciale geluid van de roep van de groene specht, was het eerste dat ik op de wandeling hoorde. Ik weet nog de eerste keer dat ik dat geluid hoorde en nog niet wist welke vogel het was. Het klonk over het hele gebied heen. De groene specht is geen pokker maar een roeper. Shout, shout, let it all out…

De hele route had ik in mijn hoofd uitgestippeld, linksom, met de klok mee, via de Ericasestraat, over het ruiterpad naar het omgeploegde veld waar de camping eens zal komen.

Om te kijken of er toevallig een sperwer of torenvalk in een boom zit te loeren op muizen, maar ik moest de groen specht vinden. Ik zag hem al snel. Had vlug gekiekt gelukkig, want hij was na twee tellen weer weg. Zodoende kwam ik eerst bij de Grote Rietplas uit. Daar was de graafmachine aan het graven. De grond was nu netjes glad op het eilandje waar voorheen vooral de jongeren hun feestjes hielden, alle bomen en struiken lagen op een hoop.

De ganzen maakt het niets uit, die komen gewoon weer terug. De jeugd zal een andere stek zoeken. Een stel nijlganzen was rustig aan het wassen. Boven het eilandjes een zwerm meeuwen die kabaal maakte. Verderop een groep Scholeksters op het strandje aan het zwemwater. Ook die laten zich niet snel verjagen. Ze komen telkens terug. Gelukkig. Tja, gelukkig zijn er nog geen wasberen moet men maar denken. Er ligt al een poos een soort stalen val in het water. Geen idee waarvoor. Voor ratten misschien. Toen maar tegen de richting van de klok in, het bos in waar ik een stel staartmezen in een struik aantrof. Dit keer niet in een grote groep. Deze gaan vast een nestje beginnen.

Met de camera op handmatig scherpstellen geprobeerd ze tussen de takjes door te fotograferen. De lucht was bedekt met wolken. De ISO moest op 400 om toch nog een beetje snelheid erin te kunnen houden.

Even later kwam er een roodborst in de struik ernaast zitten. En een roodborst achter me, wat hoger op een tak, druk aan het kwinkeleren. Hij trok zich niets van mij aan. Lastig want dat betekende tegen de zon in kieken.

Twee Grote Bonte Spechten roffelden in een populier. Ik had ze bijna te pakken. Ze vlogen naar de volgende boom in een tel. Eer ik daar was waren ze al heen en weer gevlogen en verder getrokken.

Op de grond bloeien vogelmuur en kleine veldkers. Alle struiken worden al groen. Onze Lijsterbes geeft nog geen teken van leven. Aan zijn voet zijn de glimmerinktzwammen gretig bezig met de afbraak. Ik denk dat de boom deze zomer tegen de vlakte zal moeten. De koolmezen in onze tuin zullen het niet leuk vinden. Ze pakken altijd van de zonnebloempitten en vliegen ermee de Lijsterbes in om het daar op te eten. Vanuit het slaapkamerraam heb ik al vele vogels geschoten. We zullen een ander boompje moeten planten.