Stay safe!

Het was echt weer een donderdag. Op donderdag kan ik van alles verwachten. Wachten op een pakje, op de onderhoudsmonteur, mijn nieuwe telefoon, een kletspraatje met de monteur die zowat van de warmte en de 2 trappen op sjouwen, bezweek. Limonade erbij zonder ijsblokjes, want die waren in al die maanden wachten op de zomer, gekrompen tot zielig kleine ijsdingetjes. 

 

Naar de stad geracet op mijn 'moto foetzie'. In de hoop dat mijn micro simkaartje geknipt kon worden. Dat kon, en toen deed ie het niet meer. Via internet nieuwe kaartjes besteld. Nieuwe telefoon ingewijd. Alles via blauwe tand overgebeamd, Beam me up Scottie!

Niet alle contacten zijn erin overgekomen, maar dan heb ik tenminste zelf nog iets te doen. Mijn broer is helegaar verdwenen. Weggebeamd. Sorry broer.

Er is zo helemaal niets meer aan, haha. Je hoeft niets meer te doen, alle apps, hoppa naar de nieuwe telefoon.

En alles vertrouwd, compleet ingegoogled. 

 

Eigenlijk is de lol er zo wel een beetje af. Aan de andere kant, het scheelt toch weer stress. Ik weet nog wel hoe ik met mijn eerste smartphones zat te klooien en te zweten. Tweedehands. En alles was nog nieuw, onbekend en eng.

 

En nu race ik er mee weg, zzoeff! 

 

Tja. Vanmorgen gelijk gaan wandelen, anders zou er niks meer van terecht komen, zo dacht ik. Het was een korte maar mooie wandeling. Eigenlijk niet veel wandel, maar veel stilstaan, kijken en genieten. Zo snel hoeft het niet altijd. Soms is het gewoon goed om stil te staan. En rond te kijken. Het prille groen in je op te nemen. Te luisteren naar de vogeltjes, voor, achter, opzij, boven je hoofd.

 

Kan nog altijd niet de geluiden bij de vogels passen, en soms hoor je een vogel en zie je vervolgens een andere vogel. Eer je dat weer uitgevogeld hebt, ben je weer een poos verder.

En toch, ik hoor nu zoveel meer dan tien jaar geleden.

In de stad probeer ik me af te sluiten. Al die drukte. Stoplichten. Mensen, Auto's. Maar ja. Je moet blijven opletten.

Daarom ga ik niet graag en achteraf ben ik goed moe.

Zet mij maar een dag in het bos, tussen de bomen en de beestjes.

De Langsprietmotten waren als zwarte harige micro-heksjes aan het rondzweven bij de boombladeren.

Wat een rare dieren. Wonderlijk. Heb er een paar in de lucht kunnen vangen. Met de camera bedoel ik natuurlijk.

 

Nou, goedenacht. Tot de volgende keer.