Stay safe!

Vandaag maandag, een mooi begin van de week. Luid geschreeuw van de specht lokte mij het bosperceel in. Het leek een alarmkreet. De merel in onze tuin deed ook zo, toen een jong uit het nest was gevallen en een kat op de loer lag...

 

Het was een hoop geduldig speurwerk en daar zag ik ze. Ja, inderdaad een specht, twee spechten! Het bleek dat een specht een hele poos op 1 plek aan de boomstam bleef hangen, roepend met de bek vol voedsel. Een vette rups hing ook tussen zijn of haar snavel. De tweede specht cirkelde daar een beetje omheen, roepend of schreeuwend. Het was een pestherrie. Dat zijn twee dingen die ik niet begrijp van vogels. Hoe kunnen ze met de bek vol rupsen en ander smakelijks volop zitten zingen of blijven roepen dat het een aard heeft. Het zou mij niet lukken. Vraag twee is, waarom eten ze het niet op en blijven ze zo zitten zingen, roepen fluiten, kwinkeleren. Ik begrijp het niet. Een Fitis zat laatst in het topje van de boom, Fitis-stijl, te zingen uit volle borst met een dikke rups in de snavel.

Maar ik begrijp zoveel niet. 

 

Aan het begin van de wandeling kwam ik wat blauwe waterjuffers tegen, watersnuffels en variabele waterjuffers. Het is nog een hele toer daar allemaal onderscheid tussen te maken. Heb je ook nog azuurwaterjuffers. Even later ontmoette ik voor de tweede keer deze maand een boktor met gigantische sprieten.

En hé! Nog één! Daar nog één, nog één. Eentje was bijzonder groot. Het blijkt de 'gewone distelboktor'pf distelbok, te zijn. Dat begrijp ik ook niet. Ik vind 'm helemaal niet gewoon! Is er nog een ongewone distelboktor dan?

 

Het is een zeer opmerkelijk, mooi en indrukwekkend, wonderlijk diertje. Ze zaten op brandnetelbladen te zitten. Wat ze deden, de Europese verkiezingsuitslagen doornemen, of zo, ik weet het niet. En waarom ik ze nog nooit eerder gezien heb en nu voor de tweede keer begrijp ik ook geen ene snars van.

Nou ja, super om voor mij weer een nieuw diertje te ontdekken. Vroeger moest ik niet zoveel van insecten hebben. They kind of grow on you, zouden de Britten zeggen. Niet over ons, want ze kunnen ons missen als kiespijn. Ze zeggen het ook niet van Theresa May. Good riddance, zullen ze zeggen, achter haar geknakte rug. 

Ik vind May ook een wonderlijke, indrukwekkende, opmerkelijke vrouw. Een vrouw die een standbeeld verdient. Alleen al voor standvastigheid. En nu kan iedereen wel weer fouten vinden in haar aanpak vanaf het begin, maar doe jij het maar eens! 

Het VK wilde exit Europa. Het was beslist en besloten. Zo was de uitslag van het referendum dus dat ging zij doen. En toen, kon het niet.

Ze vloog als een blinde mot tegen de lamp, tegen het glas, keer op keer. En toen kon ze niet meer.

Ik wens haar een heel fijne, rustgevende, ontspannende vakantie toe. Daarna een boek schrijven. Die zal ik zeker kopen en lezen!

Het is jammer dat vrouwen in de wereld nog zo afgeserveerd worden. Keer op keer. Klemgereden, op een zijspoor gezet, vernederd, voor gek gezet, 'voorbijgepasseerd' enz. enz. Oké, dat is dubbelop, maar het wordt ook dubbelop gedaan! Driedubbel!

 

Misschien niet in alle landen van Europa evenveel. Gisteren hoorde ik nog, bij het tv programma "Gevaarlijkste wegen ter wereld",  dat in Armenië bepaald werd, tot 2016, door de familie, de mannen neem ik aan, of een vrouw abortus moest ondergaan...als ze een meisje zou baren.

Daar had zij geen zeggenschap over! In de 21ste eeuw!!

Zodoende zijn er heel veel mannen in Armenië. Zo'n scheefgroei zou in de natuur niet gebeuren, alleen door toedoen van de mens misschien. Er is altijd balans. Ook al eten sommige vrouwtjes insecten de mannetjes op na of tijdens de paring. Hoppa.

Daardoor is er geen gebrek aan mannetjesspinnen gekomen of bidsprinkhanen. 

Mensen maken echt overal een zooitje van. En die mannen komen hierheen, om te werken. Zootje mallootje. Dacht ik dat ze in een land als Groot-Brittanië moderner waren. Niets is minder waar. Ze vraten May op, met huid en haar.

 

Wat mij vandaag ook op is gevallen, en al eerder op Facebook, dat de meeste mensen blank zijn in de groep van fotografen en natuurliefhebbers. 99%. Iemand heeft 4000 volgers of zo, mensen stuurden hun foto op verzoek en overgrote deel is blank op 4 mensen na. Hoe kan dat? 1 Afrikaans, 1 Spaans, 1 Chinees, en ik.  Maar ja, the story of my life. In Amsterdam, in mijn tijd, was ons gezin, op een Ambonese familie na, in de Akbarstraat, waar nu veel moslims wonen, de enige Indo familie. Trouwens, mijn overgrootmoeder was ook een Ambonese, Farmina. Van de dessa. 

 

O ja, toen ik vrijdag in het Rensenpark was bij de geiten, maakte een geit een geluid, ik dacht even dat iemand Allah! riep.

 

Ach ja, we zijn allemaal mensen. Alle menschen werden Brüder. Echt niet. Europese Unie blijft een illusie. 

De verschillen zijn veel te groot.

Ook al woon je een paar generaties in een land, je komt toch uit een andere cultuur. Die neem je met je mee, onder je huid, in je huid, al word je nog zo blank, vanbinnen. Mensen zullen je er ook altijd op wijzen, zonder dat ze het willen. Ze zoeken elkaar op, en daar hoor jij dan niet bij.

Al woon je ergens 25 jaar. 

Je woont er tussenin. Daar is ook alles mee gezegd. Van mij weten ze nu, dat ik niet al te gevaarlijk ben. En waar ik elke dag heenga, met mijn camera. Wat ik daar doe, in die bosjes. 

Tja, de beestjes. Wat is er mooier, eigenlijk...

 

 

 

 

 

Breedscheenjuffer, vrouwtje

Grote bonte specht

De gewone distelboktor, distelbok of distelboktor[1] (Agapanthia villosoviridescens) is een keversoort uit de familie van de boktorren (Cerambycidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd voor het eerst geldig gepubliceerd in 1775 door Degeer.[2]. De zwartstreepsmalbok wordt ook wel distelboktor genoemd.

Smalle Weegbree

Misschien de bessen schildwants.

Soldaatje

Maak jouw eigen website met JouwWeb