Stay safe!

Mevrouw, mag ik u wat vragen?

 

Zo leuk, ik wandelde bij het strand langs het water, kwamen er van diverse kanten honden aangerend. Ik zag de scholeksters en slenterde er naartoe. De honden waren even uit de buurt. Ik maakte wat foto's terwijl ik langzaam maar zeker naderde. Dat doe ik altijd heel behoedzaam. Ik wil ze niet storen voor een mooie foto. Natuurlijk kon het feest niet lang duren want daar kwam alweer een hond aangerend. Waren het van de week de vrouwen met de pony's die met oogkleppen op over het strand reden, wat ze helemaal niet mogen eigenlijk, en hop, weg scholeksters, was het nu weer een hond. Ik zag hem al aankomen. Dan maak ik daar wel gebruik van. Fotosnelheid omhoog en ja daar gingen ze. Ik zag niet zoveel, want ik was mijn pet vergeten.

 

Paar mooie foto's geschoten. Dat dan weer wel. Dank u wel hond. De scholeksters streken verderop weer neer in het gras en gingen door met in de grond peuren. De hond wilde er weer op af maar werd teruggeroepen door de baas.

Dus ik liep er weer rustig heen, moest toch die kant op en op huis aan.

Ik zag een jongetje in mijn linker ooghoek aankomen wandelen, of getrokken worden, door een giga grote hond. Ik voelde al dat hij mij moest hebben. Ik liep rustig door en keek eens naar links. Daar kwam hij. We maakten oogcontact en hij stopte en stak van wal. "Mevrouw, mag ik u iets vragen? Vind u het bezwaarlijk als ik mijn hond los laat?" Ik zei, nee hoor, er lopen zoveel honden los. Ik kan hem moeilijk gaan verbieden, en zeker niet na de moeite die hij getrooste en de beleefdheid die hij voor mij opbracht.

 

Ik was hogelijk verbaasd. "Ja,"zei hij nog, "ik dacht, ik vraag het maar even netjes". "Ja, dat is zeker heel netjes", reageerde ik vrolijk, dat heb ik mijn hele leven nog niet meegemaakt".

 

Eigenlijk ging het de hele dag weer over dat stomme wijf corona, maar dit vertel ik maar gelijk, anders ontglipt mij het weer. Niet eerst die foto's bekijken. Hoe belangrijk die ook voor mij zijn, maar zo een beleefdheid is gewoon uniek.

 

Dat komt een keer in je leven langs, en ik besef deze dagen hoe waardevol elke dag is. De zon is toch om dankbaar voor te zijn. De blauwe lucht, jazeker Matthijs van Nieuwkerk, zo stom is dat toch helemaal niet.

De vogeltjes, ik luister elke dag beter naar ze. Ik herken ze steeds iets beter. Lokaliseren gaat steeds beter. Daar een roodborstje, daar nog één. Ze zijn met z'n tweeën! Daar dartelen ze om elkaar heen. Op een oppervlak in het bos van ongeveer 100 tot 200 vierkante meter.

 

Daar mogen dus maar 10 - 20 mensen met winkelwagens in. In onze Lidle of Jumbo.

 

Zo groot is ongeveer het territorium van een roodborstje. En van een winterkoninkje ook schat ik. Wellicht is dat iets kleiner. 100 vierkante meter.

 

Heb aan het eind van de wandeling, na veel speurwerk en geduld, een winterkoninkje bij zijn nest getroffen en gekiekt.

Snel de ISO weer iets hoger. Met die strak blauwe luchten en stralende zon is 100 ISO meer dan genoeg, in de lage struiken van het winterkoninkje is het veel te donker. Ook moet je sluitertijd omhoog want ze zijn watervlug.

 

Maar elke dag, ieder moment is bijzonder.

 

Vooral de unieke momenten, waarvan je weet, die moet je inlijsten, als het ware, en er elke dag even bij stilstaan van, zo kan het ook. De mens is in origine goed. Dat zei mijn moeder altijd. Mijn vader beweerde het tegendeel.

 

Tja. Het is niet zwartwit, maar toch neig ik met mijn sombere dispositie naar de witte kant, als je wit beschouwt als het licht, het goede, het licht waar alles in gedijt.

 

Zwart hoort bij zwartgallig, het donkere, sombere, het kwade. Wat stom is, want black is fucking beautiful!

 

Mensen denken ook zo in hokjes en langs bepaalde denklijnen en patronen om hun leven te omlijnen, aan te lijnen om er mee te kunnen vliegeren, hoger, hoger, mijn leven moet hoog boven de ellende uit vliegen, vrij van rampspoed.

 

Nu zit de hele wereld, tezamen in rampspoed gedompeld.

 

En daar is dat ene, dat jongetje die zo beleeft is en er ook moeite voor doet met de grote, trekkende hond.

 

Daar is dat ene kleine fragile nestje van het Winterkoninkje, laag boven de grond, voor alle katten te vinden.

Het vogeltje bracht wat mos in zijn snavel, voor zijn kroost, die hij of zij liefdevol gaat opvoeden.

 

Het goede is er altijd. De onverwachte pareltjes van het leven die wij nu, elke dag intensiever mogen beleven, omdat we beseffen dat het noodlot elk moment kan toeslaan.

 

We zijn als de school vissen waar de haaien omheen jagen. We zwemmen mee met de groep en bewegen, leven, hopen dat we erdoor komen.

 

Ons geheugen is niet veel langer als dat van vissen, dus na deze duistere periode, komt het licht terug en vergeten wij het weer snel.

 

De fabrieken zullen dubbele snelheid gaan draaien. Vervuiling zal twee keer zo snel de lucht bezwangeren. Mensen met verzwakte longen gaan alsnog het loodje leggen.

 

Het leven is een monster met prachtige pareltjes, in zijn klauwen.

 

De jongen en zijn hond, liepen voor mij uit, naar het water en ik heb ze samen op de rug gefotografeerd.

 

Vorig jaar was er ook een jongeman van rond de twintig schat ik, die zwerfvuil aan het ophalen was.

Dat was ook zo'n pareltje.

 

Tja. Ze zijn er. Wat er ook gebeurt, daar houd ik me aan vast.

 

Daar is God.

 

Amen.

 

Nou nog de foto's bekijken.

 

De tekst zet ik vast neer.

 

Even geduld a.u.b.

 

Fijne dag!

 

p.s. : De afstand tussen mij en Scholeksters of tussen mij en Nijlganzen is ongeveer 30 meter. Dan gaan ze in de super alert stand.

Nader je nog meer, dan zijn ze weg.

Dat is wel iets meer dan 1,5 of 2 meter dus.

 

Morgen zal ik toch echt naar de winkel moeten. Alles zal er anders zijn. Buiten in de rij staan. Ik kijk er niet naar uit. En binnen boodschappen doen, terwijl men buiten staat te wachten. Dat is net als moeten poepen terwijl er mensen op de gang naast de toilet wachten tot je klaar bent. Bahbah. Maar ik kan gelukkig nog gaan. Vanmorgen alles in huis weer gedesinfecteerd. Deurkrukken, schakelaars, deurposten, enzovoort. Wasbakken, wc's, kraantjes. Het is hier nog nooit zo schoon geweest. 

Ben best beremoe. Gelukkig gaat hij stofzuigen boven, moet ook nog. Badkamervloer.

Mijn puf is op.